حورالعین های بهشت

یکی از نعمت های بزرگی که خداوند برای بندگان مؤمن و با تقوا در نظر گرفته است؛ بهشت و نعمت های فراوان و جاویدان آن است. البته رضا و خشنودی خداوند از بنده ای، بالاترین پاداش هاست. تنها چیزی که باعث ورود به بهشت است؛ ایمان و عمل صالح انسان در این دنیا است. هر چه ایمان انسان، بیشتر و اعمال صالحش فراوان تر باشد؛ مقام او در بهشت بالاتر است و فرقی میان زن و مرد نیست. هر انسانی می تواند به چنین مقاماتی برسد. خداوند می فرماید: «هر کس از مردان یا زنان که عمل صالحی انجام دهد، و ایمان هم داشته باشد؛ به درستی که وارد بهشت می شوند و بدون حساب در آنجا روزی دریافت می کنند»(غافر، 40)

البته این انتظار که در عالم قیامت، احکام و قوانین و سنن عالم مادی و دنیا، جاری باشد؛ انتظاری نابجا و ناصحیح است. اگر در آیات و روایات از لذتی چون خوردن و آشامیدن و با همسران جوان زیبا روی و در کنار نهرها و زیر درختان بودن یاد شده است؛ بیشتر برای تقریب ذهن ما به حقایق عالم قیامت بوده است و باید توجه داشت که این لذت ها همانند لذت های دنیایی نیست.[1]

از مجموع آیات و روایات استفاده می شود که هر چه بهشتیان بخواهند در اختیارشان گذاشته می شود(فصلت،31) از جمله نعمت های بهشتی، می توان به حور العین های بهشتی اشاره نمود.

در چندین آیه از قرآن مجید از همسران بهشتی تعبیر به «حورالعین» شده است.(دخان، 54؛ طور، 22؛ واقعه، 22 و 23)

حور جمع حوراء به معنای زنی است که سفیدی چشمش، بسیار سفید و سیاهی آن نیز بسیار سیاه باشد و یا به معنای زنی است که دارای چشمان سیاه، چون چشم آهو باشد. «عین» جمع کلمه ی «عیناء» به معنی درشت چشم می باشد.

قرآن، حورالعین را به مروارید هایی در بهشت توصیف می کند. «وَ حُورٌ عین کامثال اللؤلؤ المکنون؛ و حوران درشت چشم؛ همانند مرواریدهایی نهفته» (واقعة،23-24) ظاهراً حور العین موجوداتی غیر از زنان دنیایند.[2] خداوند در مورد آنان می فرماید: «حور العین را به ازدواج آن ها در می آوریم»(دخان، 54)

آیات بسیاری[3] به توصیف همنشینان بهشتی پرداخته است: «فرشتگانی زیبا به صورت زن و مرد جوان در کمال زیبائی و طراوت»

بنابر تفسیر اغلب مفسّران، ازدواج به معنای دنیوی آن، در بهشت وجود ندارد. پس این جا، نزدیک کردن و عطا کردن حور العین از طرف خداوند به بندگان بهشتی اش مراد است.[4]

همچنین باید توجه داشت که واژه حور و عین هم بر مذکر و هم بر مؤنث، اطلاق می گردد. از این رو مفهوم گسترده ای دارد که همه همسران بهشتی را شامل می شود؛ همسران زن برای مردان با ایمان، و همسران مرد برای زنان مؤمنه.[5]

در پایان تذکر این نکته بجاست که برای خدمتگزاری بهشتیان، «غلمان» هایی وجود دارد که از آن ها به عنوان مستخدمان زیبا روی بهشتی یاد شده است. پسران زیبا رویی که هر گاه ایشان را می بینی، گمان می کنی گوهر تراشیده شده اند.(انسان، 19) و گوئی مشابه مروارید غلطان هستند.(طور، 24)

ظاهر این آیه آن است که پسران زیبای بهشتی فقط برای خدمتگزاری بهشتیان آفریده شده اند.

آنچه که می توان از مجموع مباحث مطروحه به عنوان جمع بندی نتیجه گرفت این است که: همه ی نعمت های خداوند در بهشت برای زنان و مردان صالح و با ایمان در نظر گرفته شده است و «حورالعین» به عنوان همنشینانی نیکو و «غلمان» به عنوان خدمتگذارانی زیبا رو در بهشت نیز از این قاعده مستثنا نیستند.

برای آگاهی بیشتر، می توانید به مطلب زیر نیز مراجعه کنید:

حور العین بهشتی و ازدواج

پی نوشت:

 [1] اسکندری، حسین، آیه های زندگی، ج 5، ص 302.

[2] ترجمه ی المیزان، ج 18، ص 228.

[3] صافات، 47؛ الرحمن، 58، 70 و 72؛ انسان، 19؛ طور، 24.

[4] بحار الانوار ، ج 8، ص 99؛ ترجمه ی المیزان، ج 18، ص 228.

[5] دیدار یار (معاد در کلام وحی)

 منبع:toosi1348.blogfa.com